ปี ค.ศ. 1940 คอมพิวเตอร์จะแสดงภาพกราฟิกโดยใช้เครื่องพิมพ์ รูปภาพที่ได้เป็นภาพที่เกิดจากการใช้ตัวอักษรมาประกอบกัน ปี ค.ศ. 1950 สถาบันเทคโนโลยีแห่งแมสซาซูเซตส์ (MIT) ได้พัฒนาคอมพิวเตอร์ซึ่งมีหลอดภาพ CRT (Cathode Ray Tube)                     เป็นส่วนแสดงผลแทนเครื่องพิมพ์ ปี ค.ศ. 1950-1960 มีงานวิจัยเรื่องเกี่ยวกับระบบคอมพิวเตอร์ออกมาเป็นจำนวนมาก   ซึ่งกลายเป็นต้นแบบของระบบ                     คอมพิวเตอร์กราฟิกสมัยใหม่ เช่น ในปี ค.ศ. 1963 อีวาน ซูเธอร์แลนด์ (Ivan Sutherland)                     พัฒนาระบบการวาดเส้น โดยผู้ใช้สามารถกำหนดจุดบนจอภาพโดยใช้ปากกาแสง จากนั้นระบบจะลากเส้น                     เชื่อมจุดต่าง ๆ เข้าด้วยกัน กลายเป็นโครงร่างรูปหลายเหลี่ยม ระบบนี้ กลายเป็นหลักการพื้นฐานของโปรแกรม                     ในการออกแบบระบบงานต่าง ๆ เช่น การออกแบบระบบไฟฟ้า และการออกแบบเครื่องจักร เป็นต้น ปี ค.ศ. 1968 บริษัท เทคโทรนิกซ์ (Tectronix) ได้ผลิตจอภาพแบบเก็บภาพไว้ได้จนกว่าจะต้องการลบ (Storage – Tube CRT)                     ซึ่งระบบนี้ไม่ต้องการหน่วยความจำและระบบการวาดซ้ำ ซึ่งได้รับความนิยมในช่วงเวลา 5 ปีต่อมากลางปี                      ค.ศ. 1970เป็นช่วยเวลาที่อุปกรณ์ทางคอมพิวเตอร์มีราคาลดลงมาก ทำให้ฮาร์ดแวร์ของระบบคอมพิวเตอร์                      กราฟิก มีราคาถูกลง คอมพิวเตอร์กราฟิกจึงเริ่มเป็นที่แพร่หลายในงานด้านต่างๆ มากขึ้น