ประเภทนิทานท้องถิ่น เป็นเรื่องสั้น เรื่องแปลกหรือเกินความเป็นจริง แต่เชื่อว่าเคยเกิดขึ้นจริง แบ่งออกได้อีก 3 ประเภท คือ 
               1.นิทานอธิบายเหตุ จะเล่าถึงสาเหตุที่สัตว์หรือมนุษย์มีรูปร่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน หรือไม่ก็ตอบคำถามว่า“ทำไม” 
               2.นิทานเกี่ยวกับความเชื่อ เป็นเรื่องที่มีการนับถือ ทั้งที่มีตัวตนหรือไม่มีตัวตนก็ตาม ว่าเป็นความจริงหรือมีอยู่จริง 
               3.นิทานคติสอนใจ จะนำหลักธรรมทางพระพุทธศาสนามาเพิ่มเติมเสริมแต่งให้สนุกสนาน และเป็นข้อเตือนใจในการดำเนินชีวิต 
          ประเภทนิทานเรื่องสัตว์ จะเป็นเรื่องที่แสดงให้เห็นถึงสันดารของสัตว์ สัตว์โง่ สัตว์ฉลาด สัตว์เจ้าเล่ห์ และสัตว์ที่ดี  
          ประเภทนิทานตลกขบขันมีขนาดสั้น มุ่งเน้นที่จะสร้างความขบขันให้แก่ผู้ฟัง แบ่งออกได้ 2 ประเภท คือ 
               1.นิทานตลกขบขันประเภทไม่หยาบโลน แนวเรื่องเกี่ยวกับ ความฉลาด ความโง่  คนขี้เกียจได้ดี 
               2.นิทานตลกขบขันประเภทโม้  เรื่องแนวนี้ผู้ฟังจะได้ความสนุกจากเรื่องเหลือเชื่อ เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ 
           นอกจากนี้จะเห็นได้ว่านิทานพื้นบ้านไม่ได้ให้เพียงแต่ความสนุกสนานเพลิดเพลินแก่ผู้ฟังอย่างเดียว ยังให้ความรู้ที่สอดแทรกมากับนิทาน เช่น ความรู้เกี่ยวกับ ขนบธรรมเนียม ประเพณี พีธีกรรม ศาสนา ความเชื่อและประวัติศาสตร์ นอกจากนี้ยังแฝงไว้ด้วยคติสอนใจต่างๆอย่างมากมาย  ที่สามารถนำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้เป็นอย่างดี

<<<กลับ